Ένα πανέμορφο ιταλικό σπόρ αυτοκίνητο, ρέπλικες του οποίου κατασκευάζονται έως και σήμερα.
Η Pantera, κατασκευαζόταν απο την De Tomaso Automobili και έκανε το ντεμπούτο της στη εργοστάσιο της εταιρείας στην Μόντενα της Βόρειας Ιταλίας τον Μάρτιο του 1970, ενώ παρουσιάστηκε επίσημα στο New York Motor Show μετά από λίγες εβδομάδες.
Ένα χρόνο αργότερα, οι πρώτες Pantera, άφηναν τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου και η παραγωγή αυξήθηκε σε τρείς την ημέρα. Υπεύθυνος σχεδιασμού της Pantera, ήταν ο σχεδιαστής του studio Ghia, ο Tom Tjaarda, απόφοιτος του πανεπιστημίου του Michigan και δημιουργός των Fiat 124 Spider, Ferrari 365 GT California Spyder, Mercedes 230 SL Coupe και άλλων επιτυχημένων μοντέλων.
Η Pantera, αντικατέστησε την De Tomaso Mangusta και σε αντίθεση με αυτήν, διέθετε χαλύβδινο μονοκόκ πλαίσιο και ήταν το πρώτο μοντέλο της De Tomaso με πλαίσιο αυτού του τύπου. Το λογότυπο που κοσμούσε τις Pantera, διέθετε τα χρώματα της σημαίας της Αργεντινής και ήταν ιδέα του ιδρυτή της εταιρείας Alejandro De Tomaso, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αργεντινή και μετανάστευσε στην Ιταλία.
Η Pantera, έμελλε να γίνει το πιο δημοφιλές μοντέλο της στην ιστορία της De Tomaso, συνδυάζοντας σέξι ιταλικό ντιζάιν με επιδόσεις ενός αμερικάνικου muscle car. H παραγωγή της, διήρκεσε για περισσότερο απο δύο δεκαετίες, με περισσότερες από 7.000 Pantera, να πωλούνται παγκοσμίως.
Στα τέλη του 1971, η Ford άρχισε να εισάγει την Pantera για την αμερικανική αγορά και την πωλούσε μέσω των εμπόρων της Lincoln Mercury, στην τιμή των 10,295 $. Τα πρώτα 75 αυτοκίνητα ήταν εισαγόμενα απο την Ιταλία και ξεχώριζαν απο τις χειρολαβές πόρτας τύπου "push-button" και τα χειροποίητα αμαξώματα φτιαγμένα απο την Carrozzeria Vignale.
Συνολικά 1.007 αυτοκίνητα έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνο το έτος. Όπως και με τα περισσότερα ιταλικά αυτοκίνητα της ημέρας, η αντοχή στη σκουριά ήταν ελάχιστη και η ποιότητα προσαρμογής, φινιρίσματος και μηχανικών μερών σε αυτά τα πρώιμα μοντέλα ήταν φτωχή. Λέγεται δε, ότι ο Elvis Presley κάποτε πυροβόλησε την δική του De Tomaso Pantera, επειδή δεν έπαιρνε μπροστά ο κινητήρας της.
Στη συνέχεια, η Ford αύξησε τη συμμετοχή της στην παραγωγή των μεταγενέστερων αυτοκινήτων και με την εισαγωγή εκτυπώσεων ακριβείας για τα μέρη του αμαξώματος, βελτίωσε την συνολική ποιότητα του μοντέλου. Το 1972, πραγματοποιήθηκαν αρκετές τροποποιήσεις στην Pantera. Ο νέος κινητήρας, Cleveland Engine 5,8 L (351 cu in), διέθετε χαμηλότερη αναλογία συμπίεσης 8,6:1 από 11:1, για να λειτουργεί με καύσιμα λιγότερων οκτανίων.
Τον Αύγουστο του 1972, παρουσιάσθηκε η Pantera L (Lusso = πολυτελές), η οποία ειδικά για την αμερικάνικη αγορά, είχε έναν μεγάλο μαύρο μπροστινό προφυλακτήρα που ενσωμάτωνε ποδιά-αεροτομή και κινητήρα Cleveland με ισχύ 266 ίππων (198 kW). Το μοντέλο "L" διέθετε και πολλές άλλες αναβαθμίσεις που έλυσαν τα περισσότερα από τα προβλήματα των προηγούμενων μοντέλων.
Η Pantera L, ήταν τόσο βελτιωμένη, ώστε το 1973, ήταν το αυτοκίνητο που σε επίσημες δοκιμές, επιτάχυνε από 0 έως 100 χλμ./ώρα σε μόλις 5,9 δευτερόλεπτα και ξεπερνούσε σε επιδόσεις όλους τους υπόλοιπους ανταγωνιστές της, όπως οι Ferrari, Maserati, Lamborghini και Porsche.
Το 1974, εισήχθη για πρώτη φορά στην Αμερική, η αναβαθμισμένη έκδοση Pantera GTS, αλλά με κινητήρα χαμηλότερης συμπίεσης, από αυτόν που διέθετε το αντίστοιχο μοντέλο που κυκλοφόρησε στην Ευρώπη. Η Ford σταμάτησε να εισάγει την Pantera στις ΗΠΑ το 1975, έχοντας πουλήσει περίπου 5.500 αυτοκίνητα.
Ο De Tomaso, συνέχισε να κατασκευάζει την Pantera, σε συνεχώς κλιμακούμενες εκδόσεις ισχύος, εμφάνισης και πολυτέλειας για σχεδόν δύο δεκαετίες ακόμη και να την πωλεί στον υπόλοιπο κόσμο. Το 1980, ένας μικρός αριθμός αυτοκινήτων εισήχθησαν στις ΗΠΑ από ανεξάρτητους εισαγωγείς, κυρίως τα μοντέλα Panteramerica και AmeriSport.
Μετά το 1974, η Ford σταμάτησε την παραγωγή του κινητήρα Cleveland 351 στην Αμερική και η παραγωγή του συνεχίστηκε στην Αυστραλία μέχρι το 1982. Έτσι, ο De Tomaso άρχισε να προμηθεύεται τους κινητήρες του από την Αυστραλία, οι οποίοι στη συνέχεια ροντάρονταν στην Ελβετία και ήταν διαθέσιμοι με ισχύ έως και 360 ίππων.
Τον Μάιο του 1980, στη σειρά των Pantera, προστέθηκε η Pantera GT5, η οποία διέθετε καλύτερα φρένα, ένα πιο πολυτελές εσωτερικό, πολύ μεγαλύτερους τροχούς και ελαστικά καθώς και πίσω αεροτομή και πλευρικές ποδιές από fiberglass. Η παραγωγή της GT5, συνεχίστηκε μέχρι το 1985.
Τον Νοέμβριο του 1984, στη σειρά προστέθηκε η Pantera GT5-S, με πιό φουσκωτά φτερά και μεγαλύτερο μήκος, αντικαθιστώντας την GT5. Παρ΄όλο που το εργοστάσιο δεν έχει κάνει διαθέσιμα τα αρχεία του, η ανάλυση που βασίζεται στους αριθμούς αναγνώρισης οχημάτων από το Pantera Owners Club της Αμερικής (POCA), έδειξε ότι πιθανόν να έχουν κατασκευαστεί λιγότερα από 252 αντίτυπα της Pantera GT5.
Η GT5-S (το S προήλθε από τη λέξη steel ή χάλυβας, επειδή μέρη του αμαξώματος και τα φτερά της ήταν κατασκευασμένα από χάλυβα), διέθετε μικρότερη μπροστινή ποδιά. Ο χώρος των ποδιών ήταν γενναιόδωρος, αλλά τα πεντάλ ήταν offset και το ύψος της οροφής ήταν ανεπαρκές για τους οδηγούς με ύψος άνω των 2 μέτρων.
Αντικατοπτρίζοντας την αμερικάνικη φιλοδοξία του κατασκευαστή της, η Pantera διέθετε μια πληθώρα αξεσσουάρ τα οποία φαίνονταν εξωτικά στην Ευρώπη, όπως ηλεκτρικά παράθυρα, κλιματισμό, πόρτες με ηχητική ειδοποίηση όταν άνοιγαν, σχετικά ήσυχη καμπίνα με πολύ καλή ηχομόνωση, κιβώτιο ταχυτήτων ZF και υποβοηθούμενα εμπρός και πίσω δισκόφρενα και τιμόνι. Η τελευταία Pantera, παραδόθηκε σε έναν πελάτη το 1992.
